Ένα κομμάτι ύφασμα διχάζει την Ευρώπη

Η μαντίλα στα σχολείa


Η παρουσία της στα σχολεία έφερε τα πάνω-κάτω στην Ευρώπη. Σύντομα θα απαγορεύεται με νόμο στη Γαλλία, τη Γερμανία και αλλού.

Στην Ελλάδα, δεν απαγορεύεται, αλλά στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι μουσουλμάνες μαθήτριες στη χώρα μας, δεν τη φορούν. Και όπου τη φορούν, κανείς δε δείχνει να ενοχλείται.


Η μαντίλα ή τσαντόρ είναι ένας από τους τρόπους που έχει μια γυναίκα για να εφαρμόσει τον ισλαμικό ενδυματολογικό κώδικα (χιτζάμπ).

Το Κοράνι λέει ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να αφήνουν να φαίνονται τα στολίδια τους, παρά μόνο στους συζύγους τους και σε ορισμένα άλλα άτομα (όπως ο γιατρός ή η μαμά τους υποθέτουμε!), καθώς και ότι, όταν βγαίνουν από το σπίτι, πρέπει να φοράνε επιπλέον ρούχα (τζελμπάμπ), πάνω από τα ρούχα τους.
Ανάλογα με το πώς ερμήνευσαν οι διαφορετικές ισλαμικές κοινωνίες τις παραπάνω επιταγές του Κορανίου, επέβαλαν στις γυναίκες να καλύπτουν το κεφάλι τους με μαντίλα, φερετζέ, μπούρκα, κ.λπ.


Στις δυτικές κοινωνίες, όμως, η μαντίλα μοιάζει να είναι κάτι περισσότερο από ένα θρησκευτικό σύμβολο. Συχνά γίνεται:

• ένας τρόπος να ξεχωρίσουν από τη μάζα (όπως ένα τατού
  
• ένας τρόπος να νιώσουν ότι ανήκουν κάπου (όπως μια στολή
  
• μια πράξη αντίδρασης απέναντι σε όσους κρίνουν και κατακρίνουν τα πιστεύω, την παιδεία και τη θρησκεία των γονιών και των παππούδων τους.
  
• μια δήλωση αξιοπρέπειας σε χώρες όπου μουσουλμάνος = οπισθοδρομικός, πολίτης β' κατηγορίας ή/και (εν δυνάμει) τρομοκράτης.